Bazen...
10 Temmuz 2009 Cuma, 00:59
Bazen herşeye ve özellikle kendime rağmen burayı sevesim tutuyor. Öyle işte, bazen kendiliğinden, ama çoğu zaman dışardan teşvikle. Az önce Başak ve Alpan ayrıldılar, terasımdan deniz manzarasına karşı oturduk konuştuk, güzel bir yemek yedik. Dün de Hande ve eşi Daniele buradaydı, Peperino'da toplandık.
ODTÜ'deki yaşantımı hatırladım bir an.
Komik. Ne kadar az sürede ne kadar uzaklaşmış hissediyorum kendimi. Ne kadar çok şey değişti. 11 yıl. 11 yıldır hayatımda bu kadar az şey değişmişken... Şimdi başım dönüyor... Acaba onca zaman yaşamadım da birşeyleri mi bekledim, hani kuyruktaki bekleyiş sıra gelince unutulur (ben unuturum), normali bu mu? Evet, evet... Sorun belliki steril yaşamım, kabuğumun deliğinden diğer insanlara bakarken benim çözemediğim ama o herkesin bildiği şey. Ne bileyim, belki de biraz daha uzakta kalmak gerekiyordur, belki de birkaç yıl sonra belleğim ODTÜ anısından geçilmez hale gelir.
Dido 2003 te benim için bir şarkı yazmış. Geçenlerde tekrar söyledi yolda yürürken
[Düşünce/Yorum] | Gönderen: obm | Yorumlar (0)
|
|
|