90 Dakika
1 Mayıs 2007 Salı, 10:28
Geçen hafta salı gününden beri tam mesai çalışıyorum. Bir buçuk saatlik süt iznim bitti. Hem iki yaşına kadar anne sütü içsin diyorlar, hem süt iznini bir yaşına kadar veriyorlar. Neyse, bir buçuk saatin ne kadar uzun olduğunu görmüş oldum ben de.. Birlikte geçirdiğimiz vakit çok azaldı. Ben eve döndüğümde akşam yemeği saati gelmiş oluyor. Sonra da uyku hazırlıkları, zaten uykusu geliyor, bitiyor. Çok güzel alışmıştı ilk düzene. Hatta ne çabuk alıştı diye bozulacaktım az kalsın! Ama şimdi bana yapışmaya başladı. Sabah annemi görünce başını çeviriyor. Hep peşimde dolaşıyor. Ayakkabılığa doğru gittiğimi görünce yüzünün şekli değişiyor, gelip bacağıma tırmanıyor. Ben çıkarken ağlıyor biraz ama kapıyı kapattıktan sonra susuyor, annem oyalıyor onu. Gün içinde bazen bizim odaya gidip bakıyormuş. Bazen de bizim fotoğraflar ters dönmüş oluyor, parmağıyla gösterip ağlar gibi yapıyormuş. Özlüyor tabii, ben de özlüyorum. Bu arada o bir buçuk saatte ben dünyayı kurtarıyorum! Part-time çalışmak çok güzelmiş, hep düşünürdüm ama şimdi denediğim için eminim. Hele işini bitirdiğin halde vakit dolana kadar masanda oturmak zorunda olmak, en kötüsü.
[Bır bır bır] [İş, Güç!] [Ece Böcee] | Gönderen: nergis | Yorumlar (4)
|
Anneler ve Kızları
3 Mayıs 2007 Perşembe, 11:43
Ece henüz iki aylık filandı. Sık sık acıkıp ağlardı, ağladığı zaman da -doğal olarak- bir tek ben susturabiliyordum. (Kolik zamanı hariç. O ağlamaya hiçbir şey kar etmiyordu -hatırlamak bile istemiyorum!) Neyse, onun o bana muhtaç (görünen demeliyim çünkü karnını doyuracak herhangi birine muhtaçtı) hali bende mutluluk dolu bir "Beni çok seviyor." düşüncesi uyandırıyordu. "Hep çok sevecek." Sonra birden farkettim ki, o kadar da çok sevmeyecek! Sinir olacak, beğenmeyecek. Benim gibi olmak istemeyecek. Annesine benzemek isteyen bir kız görmedim hiç, hatta benzememeye çalışan bir sürü kız gördüm. (Bir de, 'kızlar istemezler ama annelerine benzerler; erkekler isterler ama annelerine benzemezler' anlamına gelen bir söz vardı, tam hatırlayamadım şimdi.) Doğa kanunu belki de. Ayrı bir şahsiyet, başka bir insan.. Ben işten gelince seviniyor ya, çok hoşuma gidiyor. (Benim geliş saatimde bahçeye iniyorlar annemle, beni görünce gülüyor ve bacaklarını sallamaya başlıyor, sevindiği anlaşılıyor.) Yeter işte, ne yapalım...
[Ece Böcee] | Gönderen: nergis | Yorumlar (1)
|
"Anne"
4 Mayıs 2007 Cuma, 10:29
Ece dün ilk kez resmime bakıp "annnne" dedi:) Annem de duydu:) Sonra ben onu biraz hırpaladım galiba ki, bir daha söylemedi:) Bugün ödev verdim onlara, anne demeye çalışacaklar, akşama soracağım:)
Canım kızım benim :)
[Ece Böcee] | Gönderen: nergis | Yorumlar (1)
|
Yaşlılık
23 Mayıs 2007 Çarşamba, 17:47
Yaşlandığımı nereden anlıyorum:
Eskiden birisine çok sinirlendiğim zaman (mesela yalancı bir müteahhit ya da sokağa muz kabuğu fırlatan bir beynigelişmemiş, vb.) böyle uçan tekme atıp suratını dağıtmak geçerdi içimden. Böyle, çenesinin altına geliyor tekme, birkaç diş fırlıyor, kan revan içinde yere yapışıyor filan. (Ben kesinlikle karşıyım ama hayalgücüm şiddete meyyal galiba.) Oysa şimdi, başka türlü düşünüyorum. Mesela, çantamda bir levye taşıyabilirim. Çıkartıp alnının ortasına vuruyorum, geri çantama koyuyorum, yürüyüp gidiyorum. Hiç yorulmadan, kolayca, temiz iş.
Bu işte ne kadar çok fırsat çıkıyor karşıma bir bilseniz...
[İş, Güç!] | Gönderen: nergis | Yorumlar (4)
|
