Ece
23 Haziran 2006 Cuma, 17:23
Yattığı yerde düşüyorum sanıyor, kendini boşlukta hissediyor galiba. Kucaktan sepetine koyarken de irkiliyor, tutunmaya çalışıyor. Dünyaya alışmak kolay değil demek ki.. Sıfırdan başlıyor öğrenmeye, hiçbir şey bilmiyor. Daha yeni yeni ellerini kullanmaya başladı. O da, bir şey tutmak filan değil; sallıyor, bir de ağzına götürmeye çalışıyor. Gülüyor bir de, eskiden uykusunda yaptığı gibi ya da alakasız ve bilinçsizce değil, gözümüzün içine bakıp konuşmamıza cevap olarak gülüyor. Sessiz ama çok neşeli gülücükler.. Ece’nin de Neverland’de (ya da Yokülke’de ama asla Yoğucuk’ta değil!) bir perisi var artık! (O hercai oğlan kandırmasın kızımı, ne yapsak acaba? Davulcuya zurnacıya da kaçmasın. Doktor da olmasın, çok zor. (müzik hızlanır, sahne (gözler) kararır.) Abartmayalım, daha iki aylık. Sonra düşünürüz bunları.) Parantez doldu ortalık. Neyse, gülmesi diyorum, çok mutluluk verici bir şey gerçekten de.. Eskiden sevdiği tek şey memeydi, şimdi galiba babasını ve beni de seviyor!
“Demin de söylemiştim sana,
Sen de yap, güzel oluyor.” diyor Athena radyoda, yapılmalı bence de, güzel oluyor.
[Bır bır bır] [Ece Böcee] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)
|
aylardan sonra...
8 Haziran 2006 Perşembe, 23:04
Aylardan sonra yazasım geldi. Aslında yazasım var da, vakit yok pek. Aklımda bir şeyler vardı, üstünden vakit geçince eskidi. Mesela 'Dansöz Mehmetçik'. Şu müzik çalıp belinden aşağısını oynatarak kıvırtan dansöz bebeklerin Mehmetçik versiyonunu görmüştüm Kızılay'da, üst geçitteki oyuncakçıda. "Yaylalar yaylalar" eşliğinde kıvırtıyordu. 'Türkiye'de böyle bir şeye nasıl müsade edilebilmiş, hayret' anafikrinde bir şeyler yazacaktım. Sonra hastanede NST odasındaki Atatürk resmini anlatacaktım. Üç kişilik oda, üç tane kadın kocaman çıplak göbekleriyle yatıyorlar (yatıyoruz), tam karşıda duvarda da Atatürk'ün eli cebinde bir boy resmi. Gözleri karşıya değil, yan duvara doğru bakıyor biz utanmayalım halimizden diye. İşte, "Yeni nesil sizin eseriniz olacaktır." der gibi geliyordu. Falan filan. Başka şeyler de vardı, unuttum şimdi. Bu kadar zamanda çok şeyler değişti tabii. Çünkü Ece geldi. Şimdi sepetinde uyuyor, arada mırıltılar çıkarıyor ve ben her mırıltısına bayılıyorum. Bağımlılık yapıyor. Üstelik gittikçe artıyor bu bağımlılık. Birazdan uyanır herhalde, kalkıp hazırlanayım ben de, anlatacak bir sürü şeyi başka zaman yazarım artık. Haydi bakalım..
[Bır bır bır] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)
|
