Ece
23 Haziran 2006 Cuma, 17:23
Yattığı yerde düşüyorum sanıyor, kendini boşlukta hissediyor galiba. Kucaktan sepetine koyarken de irkiliyor, tutunmaya çalışıyor. Dünyaya alışmak kolay değil demek ki.. Sıfırdan başlıyor öğrenmeye, hiçbir şey bilmiyor. Daha yeni yeni ellerini kullanmaya başladı. O da, bir şey tutmak filan değil; sallıyor, bir de ağzına götürmeye çalışıyor. Gülüyor bir de, eskiden uykusunda yaptığı gibi ya da alakasız ve bilinçsizce değil, gözümüzün içine bakıp konuşmamıza cevap olarak gülüyor. Sessiz ama çok neşeli gülücükler.. Ece’nin de Neverland’de (ya da Yokülke’de ama asla Yoğucuk’ta değil!) bir perisi var artık! (O hercai oğlan kandırmasın kızımı, ne yapsak acaba? Davulcuya zurnacıya da kaçmasın. Doktor da olmasın, çok zor. (müzik hızlanır, sahne (gözler) kararır.) Abartmayalım, daha iki aylık. Sonra düşünürüz bunları.) Parantez doldu ortalık. Neyse, gülmesi diyorum, çok mutluluk verici bir şey gerçekten de.. Eskiden sevdiği tek şey memeydi, şimdi galiba babasını ve beni de seviyor!
“Demin de söylemiştim sana,
Sen de yap, güzel oluyor.” diyor Athena radyoda, yapılmalı bence de, güzel oluyor.
[Bır bır bır] [Ece Böcee] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)
|
|
|