Çiçek Güncesi / Nergis

İstanbul Hatırası
5 Eylül 2007 Çarşamba, 22:29

Bugün bize Hande geldi. Çalışmıyor şu anda, ben de gündüzleri müsaittir, buluşsak diye aklımdan geçirmiştim ama söyleyememiştim, ne de olsa iki çift laf etme garantisi veremiyorum, mütemadiyen kulak tırmalayan bir ciyaklama eşliğinde süresi belirsiz bir buluşmaya da nasıl çağıralım insanları. Üstelik, Ece yüzünden erken biten son buluşmamızdan önceki görüşmemizi tam bir kabus olarak hatırlıyor olabilir, haksız da sayılmaz… (Ece’yi çarpmasın diye sadece tek camını açtığımız, tam dört kere trafiğin en civcivli yerlerinde durup çalışmayan bozuk arabamızla, cayır cayır sıcak altında oradan oraya “gezmiştik”.) Bizim (yaşadığımız) evde buluşmak bizim için daha pratik oluyor, sağ olsun, çok iyi etti gelmekle, inşallah fazla sıkılmamıştır. En nefisi de, Pazartesi-Perşembe 15-16 mesaimize iştirak etti ve numarayı düşürdü! Sayesinde vize bölümünden olumsuz cevabımızı 15.30 gibi aldık, yarım saat daha boş yere telefona yapışmamış olduk. (Biz haftalardır arıyoruz, Emre bir kere düşürebildi sadece, ben hiç başaramadım. Bu arada, beynime kazınan “ol (al) layns (lijns) ar momenterili (momenteel) jet” diye okunan cümleyle Hollandaca’ya hızlı bir giriş yaptım, İngilizce’ye çok benziyor, sökerim ben bunu iki günde.

Dün değil önceki gün de Turist gezisi yaptık. Ece’yi vapura (ve minibüse, otobüse, dolmuşa) bindirdik, demirhindi içirdik. Kadıköy, Eminönü, Karaköy, İstiklal Caddesi, Ali Muhiddin Hacı Bekir, Şampiyon, İnci (eve), Starbucks, simitçi güzergahını kucakta 11 kiloyla izledik. Puset taşımak zor olacaktı, Ece de yere bırakır bırakmaz serseri mayın gibi koşturmaya başladığı için Emre’nin belini epeyce zorladık ama çok güzel gezdik.

turist1

Şimdi Delft’e gidince ne arkadaş var ne tanıdık. Bir de Ece’nin yemek – uyku arası saat kısıtlaması, kış da geliyor, nasıl sosyalleşeceğiz bilmiyorum, eve tıkılıp kalacağım herhalde. Burada da herkes işinde gücünde, tatilinde.

Ne diyeyim, her zaman bekleriz…

[Bır bır bır] | Gönderen: nergis | Yorumlar (1)

Göçebe-2
3 Eylül 2007 Pazartesi, 23:06

Anahtar, mendil, cüzdan. Evden çıkarken tekerleme gibi söylerim yıllardır. Önem sırasına göre unutmamam gereken üç şey. Sonradan cep telefonu da eklendi, yazın güneş gözlüğü filan, ama onlar önemsiz. “Geç kaldım, geç kaldım, anahtar mendil, cüzdan!” Böyle bir şeydi ama şimdi en önemli parça yok çantamda: anahtar. Çünkü evim yok!

Yerleşik olmayı severim ben. Hiçbir zaman (lisede filan bile) sırt çantamla dünyayı dolaşayım, sıkıldıkça yer değiştireyim, sürekli gezeceğim bir işim olsun gibi hayallerim olmadı. (Son iki işim (yani yaklaşık 11 sene)(11 sene! Aman Allahım!) gayet çok gezmeliydi ama en uzunu iki hafta süren (öff, en azından o iki haftalıklarda evli değildim. Baba ocağı ile insanın kendi evi arasında çok fark var.) ve sonra koşarak eve dönülen seyahatlerdi.) Neyse, karavan görsem tüylerim diken diken olur. Kampın k’sini duysam kaçarım. Filmlerde sirkte çalışanları görünce acayip üzülürüm. Caroline sirkte yaşayan biriyle kaçtığında inanamamıştım! Piyango çıksa ilk işim dünya seyahatine çıkmak değil ev almak olur. Tamam, gezmeyi severim, görmek istediğim bir sürü yer var ama evim beni beklesin lütfen. Gittiğim hiçbir yere yerleşmem; otelde, tatilde, misafirlikte eşyalarımı dolaba, çekmeceye filan koymam, bavuldan kullanırım. Güzel kıyafetlerimi götürmem, iki günlüğüne bile gitsem iğneden törpüye, yara bandından yedek mendile her şeyi taşırım. Evet evet, düşündükçe bir sürü şey çıkıyor. Atalarım göçebe olabilir ama ben değilim. Ve evim yok!

Markete girdik dün, evde eksik bir şey var mı diye bakındım şöyle, sonra hatırladım. Hiçbir şey lazım değil..

Ankara’daki plana göre bugün itibarıyla Hollanda’daki evimize taşınmış olacaktık. Çok şükür ki geçici olduğunu biliyorum bu durumun, inşallah aksi hiç başıma gelmez. Üstelik hala birlikte gideceğimizi düşünüyoruz, bu da çok güzel ve rahatlatıcı. Hayırlısı olsun, geç olsun güç olmasın, haydi olsun, haydi olsun…

[Bır bır bır] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)

Takvim

Ağu

Eylül2007

Eki