Göçebe-2
3 Eylül 2007 Pazartesi, 23:06
Anahtar, mendil, cüzdan. Evden çıkarken tekerleme gibi söylerim yıllardır. Önem sırasına göre unutmamam gereken üç şey. Sonradan cep telefonu da eklendi, yazın güneş gözlüğü filan, ama onlar önemsiz. “Geç kaldım, geç kaldım, anahtar mendil, cüzdan!” Böyle bir şeydi ama şimdi en önemli parça yok çantamda: anahtar. Çünkü evim yok!
Yerleşik olmayı severim ben. Hiçbir zaman (lisede filan bile) sırt çantamla dünyayı dolaşayım, sıkıldıkça yer değiştireyim, sürekli gezeceğim bir işim olsun gibi hayallerim olmadı. (Son iki işim (yani yaklaşık 11 sene)(11 sene! Aman Allahım!) gayet çok gezmeliydi ama en uzunu iki hafta süren (öff, en azından o iki haftalıklarda evli değildim. Baba ocağı ile insanın kendi evi arasında çok fark var.) ve sonra koşarak eve dönülen seyahatlerdi.) Neyse, karavan görsem tüylerim diken diken olur. Kampın k’sini duysam kaçarım. Filmlerde sirkte çalışanları görünce acayip üzülürüm. Caroline sirkte yaşayan biriyle kaçtığında inanamamıştım! Piyango çıksa ilk işim dünya seyahatine çıkmak değil ev almak olur. Tamam, gezmeyi severim, görmek istediğim bir sürü yer var ama evim beni beklesin lütfen. Gittiğim hiçbir yere yerleşmem; otelde, tatilde, misafirlikte eşyalarımı dolaba, çekmeceye filan koymam, bavuldan kullanırım. Güzel kıyafetlerimi götürmem, iki günlüğüne bile gitsem iğneden törpüye, yara bandından yedek mendile her şeyi taşırım. Evet evet, düşündükçe bir sürü şey çıkıyor. Atalarım göçebe olabilir ama ben değilim. Ve evim yok!
Markete girdik dün, evde eksik bir şey var mı diye bakındım şöyle, sonra hatırladım. Hiçbir şey lazım değil..
Ankara’daki plana göre bugün itibarıyla Hollanda’daki evimize taşınmış olacaktık. Çok şükür ki geçici olduğunu biliyorum bu durumun, inşallah aksi hiç başıma gelmez. Üstelik hala birlikte gideceğimizi düşünüyoruz, bu da çok güzel ve rahatlatıcı. Hayırlısı olsun, geç olsun güç olmasın, haydi olsun, haydi olsun…
[Bır bır bır] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)
|
|
|