GeçtiÄŸimiz iki haftadan en önemsiz konu baÅŸlıkları.
Benim F. ten hoÅŸlanmam gibi Fz. de benden hoÅŸlanıyordu, yani karşılıksız. Benim F.'e yaptığım gibi çocukça birÅŸey yaptı. içini açtı. Ben F.'in bana yaptığını yapmamaya çalıştım (tipim deÄŸilsin,ilgilenmiyorum yaklaşımı), olmadı, daha beter ettim. Drama... drama... drama...
Sonra F.'e olan, her ne ise artık, o ÅŸey depreÅŸti. Bir mesaj yazdım, ya bu iÅŸin böyle olduÄŸunu bile bile böyle acayip bir iliÅŸkisizlik yaÅŸadık, üzgünüm diye. Ya bana çok iyi davrandın, oradaki nadir iyi anılarım seninle, niye özür diliyorsun ki diye cevap yazdı. Üzgünlükle özür dilemenin arasındaki farkı anlamadı herhalde, ben de detaya girmedim. Bakalım, 'vadi'de yine baÅŸladığımız yere döndük gibi ÅŸimdilik.
Sonra B. var bir de. Bilmiyorum. Belki aramızda birÅŸeyler olabilirdi. Ama bir noktada bir seçim yapmam gerekti. BoÅŸ oda fenomeni, bazı ÅŸeyler konuÅŸacak kimse bulamayınca yankılana yankılana olduÄŸundan daha büyük gözüküyor, ben de açtım içimi yumdum gözümü. Eh, karizma falan kalmadı tabi. Bu noktadan sonra o kız en fazla "arkadaşım" falan olur, ki pek zannetmiyorum.
En azından biraz rahatladım.
Bir de daha önemli meseler var, ama onlara girmeyeceÄŸim.