SoluklaÅŸmak
7 Ekim 2009 Çarşamba, 13:36
Bir yerlerde izlemiştim. İsmini hatırlamıyorum şimdi. Bir çocuk vardı. Sevdiği bir arkadaşını soruyordu sağda solda. Kaçamak cevaplar. Israr edince buluyordu, şans eseri, gözünün ucuyla, aynı yerdeymişler ama nedense farketmemiş.
Ama nedense arkadaşı hatırladığı gibi değil, durgun.
Ertesi gün hepten yok oluyor.
Kimse varlığını hatırlamıyor bile, sorduğu insanların garip bakışları altında eziliyor.
Arkadaşı hiç varolmamış gibi.
Daha sonra arkadaşının "ruhunun yenildiğini" ve bu kaybın dengeyi çok şiddetli sarsmaması için yerine bir "geçici" konulduğunu, bu "geçici"lerin amacının ruhu yenilen insanın varlığını hafifçe soluklaştırmak olduğunu öğreniyor.
Eh, japon çizgifilmi olunca ne beklersiniz, alıyor eline büyük dededen kalma kılıcı, başlıyor ruh yiyen başı boş kalmış eski zaman tanrıların kafasını koparmaya.
[çizgi] | Gönderen: obm | Yorumlar (2)
|
Yorumlar |
Depozitolu onlar.. [Emre Sururi, 7 Ekim 2009 Çarşamba, 14:01]
Ruhu yense de, kabuğu depozitolu, arkadaşı onu bakkala geri vereydi, o ruhu yenilen arkadaşından bir tane daha almaya yetmese de, pekala bir köpek, kedi, gofret vs.. bir şeye yeterdi ruhu kaçmış boş fücut. bilememiş, demek ki.
|
hmm.. [-, 7 Ekim 2009 Çarşamba, 16:47]
Niye olmasın.
Ama bence öyle bozmak yerine biriktirmek daha iyi olabilir.
Kullanırsın, getir götür işleri falan yaparlar, olmadı bir köşede biriktirir şekil süs falan yaparsın.
Tabi asıl mesele büyük büyük babamın kılıcını yanımda getirmememin içimdeki derin hüznü.
Ne olur ne olmaz.
|
|