Ve de...
26 Mart 2010 Cuma, 23:10
Rüyalar ve karşımdaki sararmış ekran arasında gidip geliyorum. İki satır yazı, biraz okuma, evreni geçtik buradaki varlığımın kayda değersizliği, ama daha bir an geçmeden tam da aksine burada oluşumun herşeyin sebebi olduğu gerçeği, ve minik ben merkezli evrenim, sadece içinde benden kalmamış, formüller, iletişimsizliğim, ah, nasıl çabalasam da her şekilde iletişimsizliğim. Niye bu kadar zor? Niye bu kadar kolayken bu kadar zor? Anlayamadığım ne?
Farkındayım ki şu andaki durumum buraya geldiğimden beri ağzımdan çıkan her kelimenin, yaptığım her seçimin sonucu. Bu farkındalıktan kaçamıyorum. Hem belki de şans ve rastlantı denilen şey yaşamda çok enderdir, karmaşıklığa çoğu zaman yanılıp rastlantı diyoruzdur. Hatta belki de ilk doğdumda yaptığım ilk seçimin sonucunu yaşıyorumdur şu anda. Eeeh. Kader denilen kavram beni hiç bir zaman sarmadı. Yaşamın deterministik olduğunu savunmak = 'ben değil miki yaptı' (uçurtmayı vurmasınlar)
Ya Peki sonuç ne? Bir sonuç var mı? Sadece daha çok seçim, ve bazı gözlemler. Buradan da kurtulduysak elbet bir şeyler öğrenmişimdir. Ne öğrendim peki? Madde 1 :.... Ya çok uykum var, bana öyle karışık şeyler sormayın.
Olgun insanın en önemli yeteneği aksetme yeteneğidir diye birşey okumuştum. Tam olarak ondan yok bende işte. Varsa bile gördüğüm şey pek hoşuma gitmiyor demek ki, anında kanal değiştiriyorum.
Ya, ne olacak peki? Bir şey olacaksa nasıl davranacağım? Ne yapmam gerekiyor? Sanki ne yapmam gerektiğini şimdiye kadar bana söyleyen oldu, kafama göre birşeyler yaptım işte, ama doğru ama yanlış. Minik platonik hipokrat ben gösteriyor ki ikinci ama daha büyük olmuş. En azından tam da bu yüzden bana birşey yaptırmak kolaydı(r).
Hamiş: İki üç haftaya Türkiye'deyim Ağustos'dan sonra da Belçika'dayım. Ocak ayından sonra ise, oooo, daha o kadarını planlamadım.
[Düşünce/Yorum] | Gönderen: obm | Yorumlar (0)
|