Çiçek Güncesi / Nergis

Jonathan Strange and Mr. Norrell
24 Şubat 2010 Çarşamba, 14:22

Maalesef bitti kitabım.

Çok uzun süre eşlik etti bana. Üç farklı kitaptan okudum. Hollanda'da başladım, İspanya'da bitirdim. İki kere Türkiye'ye gittik birlikte. Uç uca eklenen ikişer sayfalık dipnotları bile okuması çok zevkliydi, her biri ayrı bir hikaye çünkü. Sadece bunu okurken diğerini okumakta gecikiyorum diye aklı kalıyor insanın. Fantastik romanlarda beni kitabın sonu korkutur hep. Bu öyle güzel bitti ki, her şey yerli yerinde, herkese ne olduğu belli... Üç cildi daha olsa okurdum -oh, ne de nefis olurdu!

Tek beğenen ben değilim, çok önceden hakettiği yeri bulup listelere girmiş zaten.

Bu da Google'ın hediyesi, çok sevimli:

http://readtoher.deviantart.com/art/Jonathan-Strange-Mr-Norrell-76391973

Ne yetenekli insanlar var dünyada, değil mi? Yazıyorlar, çiziyorlar; biz de şanslıysak, yaptıkları karşımıza çıkıyor da tadını çıkarıyoruz.

[Okur Yazar] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)

Soyadı
18 Şubat 2010 Perşembe, 02:07

Ece'yle ikimizin oturum izni işlemlerimizin hala bitmemiş olmasının sebebi benim iki soyadımın olması. Birini yazmayı unutmuşlar, Madrid'de birilerinin düzeltmesini bekledik haftalarca. İnsanların adlarıyla soyadlarının tren olduğu şu ülkede benim ikinci soyadımın sorun olması son derece ironik.

Burada herkesin iki soyadı var. İlki anneden ikincisi babadan alınıyormuş. Yani çocuk doğunca annesinin ve babasının ikinci (babadan gelen) soyadlarını alıyor. Sonra da evlenmekle filan değişmiyor. Ece'nin okulunda kayıt sırasında Türkiye'de evlenince kocanın soyadını aldığımızı öğrenince çok şaşırdılar. Çok karışıklık olmuyor mu, dört erkek kardeş olsa da evlenseler, aynı soyadına sahip dört kadın olur dediler. Niye karışsın canım, bir sürü değişik isim var; biz bütün kızların adını Carmen koymuyoruz ki...

Bir dahaki sefere, evlenince kütüğümüzün de kocamızgilin memleketine taşındığını söyleyeyim; kimbilir ne kadar daha şaşırırlar...

[Bır bır bır] [Bask Elleri] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)

Peltek
17 Şubat 2010 Çarşamba, 00:30

Delft'e gittikten üç ay kadar sonra bir Türkiye ziyareti yapmıştık. Dönüş uçağında önümüzde oturan bir çocuk Ece'yle oynamıştı, biz de ona nerede oturduğunu sormuştuk. Çocuk "Den Haa(rrrkkkkhh)h" deyince çok garip gelmişti. Türkçe gibi kibar bir dilin içine gırtlak zorlaması sesler hiç yakışmıyordu çünkü. Kendi kendimize aynı şekilde söylemeye çalışıp Hollandaca'nın kabalığıyla dalga geçip eğlenmiştik. İlk zamanlar sokakta duyduğumuz konuşmalar da çok kaba geliyordu kulağımıza ama sonra alıştık. Kısa bir süre sonra Lahey demeyi bırakıp biz de (o kızcağız kadar beceremesek de) Den Haah demeye başladık. Şu anda Hollandaca hiç de kulağımı tırmalamıyor, kaba bulmuyorum. Konuşamıyorum, o ayrı...

Şimdi de başımıza peltekler çıktı! 'Bar-th-elona' mı??? Üstelik bu sesi çıkarmayı gerektiren (şimdilik benim bildiğim) tam üç farklı harf var! Tabii sadece harfler değişik olmuyor; dil değişti mi konuşma tarzı da değişiyor. Dil habire üst dişlerde olduğundan mıdır nedir artık, dillerinin altında bir şey tutuyormuş gibi konuşuyorlar. 's' harfini ş gibi söylüyorlar mesela. Nasıl tarif edeyim, Teoman gibi ya da böyle Alpayımsı hani 'Fabrikada tütün şarar şanki kendi içer gibi...' gibi.

Zaten ağızlarını açtılar mı dünya kadar laf çıkıyor, bir de motor takmış gibi hızlı konuşuyorlar; televizyonda filan dinlerken kulağa çok garip geliyor. Hele orijinalini bildiğiniz bir diziyse mesela (her şey dublajlı çünkü) takip etmeye çalışmak imkansız, iyice yabancılıyorsunuz.

Neyse, Hollandaca'nın aksine bunu öğrenmeye azmettiğime göre herhalde daha çabuk adapte olurum.

Bir de, Beyaz (ıt Öztürk) Fransız olsaydı mesela, kimse 'r'leri söyleyemediğini farketmeyecekti. Ne ilginç, değil mi?

[Bask Elleri] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)

Arap Kızı Camdan Bakıyor
14 Şubat 2010 Pazar, 01:34

Bu haftasonu karnaval varmış burada. Cuma günü de Ece`nin okulunda kutlandı. Kutlanır mı karnaval bilemedim... İdrak edildi mi desem? Neyse, ben de anaokuluna giderken Türkmen Kızı diye ront yapmıştım. Türkmen kızı kıyafetim vardı; inek sağıyor, hamur yoğuruyor, sonra da yayık yayıyordum. "Sen allar giy ben kırmızı, çıkalım dağlar başına, sen gül topla ben nergisi..." Hatırlıyorum hala...

Karnavalın neyle ilgili olduğunu, neyi kutladıklarını öğrenemedim bir türlü. Aman, seyretmeye filan da gitmedik. Sonradan televizyonda 'posta kutusu' kılığına girmiş insanları görünce de gitmediğimize memnun bile olduk.

Büyük Çin medeniyetinin arkasından minikler bahçeye çıkmaya başlıyor.

Vikingler neşe içinde...

Okuldaki gösterinin yapılıp yapılmayacağı son dakikaya kadar belli olmadı. Hava soğuk diye ertelenebilir dediler ama sonra acele tarafından yapıverdiler bahçede. Pek de güzeldi.

Öndeki pembeliler Ece'nin sınıfı. Arkadakiler iki yaş sınıfı. Dağılmasınlar diye ipe dizmişler. Erkeklerin de kıyafeti aynı -yalnız başlarına poşu sarılı. Ama anlaşılan iki yaşın öğretmeni pembe giymeyi reddetmiş.

İnsan ister istemez heyecanlanıyor çocukları öyle görünce. 23 Nisan sendromu diyorum kendiminkine; Halit Kıvanç'ın gala programının en sonunda bütün çocuklar sahneye çıkınca çok duygulanır, gözyaşlarımı tutamazdım hiç. Bu törende gözyaşı yoktu ama; başından sonuna kadar kelle gibi sırıtıp durduk, ağzımız hiç kapanmadı.

Ece'nin sınıfı. Yanındaki büyük Arap sınıf öğretmenleri. Romalı kılığındaki de durmadan çocuklara şeker dağıtan beden eğitimi öğretmenleri.

İstedikleri Arap kıyafetini dikmek üç gecemi aldı. İki parça bir şey -cepkenle şalvar- ama tahminimden daha çok uğraştım. Ece'nin oyuncak dikiş makinasını kullanmayı denedim ama kumaş çok kaygandı, beceremedim. Yıllardır ödev için sabahlamıyordum, çok zor geldi. Yaşlanmışım... Neyse ki yetiştirdim. Bir ara paniğe kapıldım pantolonun patronuna bakıp bakıp bir türlü nasıl yapacağımı anlayamayınca. Meğer benim paça sandığım kısım ağıymış. O kadar biliyorum işte dikiş dikmeyi! Neyse, okulda bitmişlere bakınca anladım. Katina'nın elinde makası, biçtim, diktim, fena olmadı. Okulda üstüne renkli kağıtlardan desen yapıştırmış öğretmeni ama bahçeye çıkana kadar dökülmüştü çoğu. Bir de, diğer kızların kıyafetlerinde altınlar dizili sıra sıra. Annelerden biri almış herkese, biz geç geldiğimiz için Ece'ninkinde yok onlardan. Olsun, kendisi de pek mutluydu, biz de sevindik onu öyle mutlu görünce.

Bask ilindeki ilk karnavalımızı da böylece geçirmiş olduk.

[Ece Böcee] [Bask Elleri] | Gönderen: nergis | Yorumlar (2)

Açılış
8 Şubat 2010 Pazartesi, 23:35

Dün akşam yemeğinde ilk misafirlerimizi ağırladık. Bir Bulgar, bir Avusturyalı ve bir İspanyol. Delft'teki ilk yemekli misafir grubumuzda bir İngiliz, bir Tayvanlı, bir İspanyol ve bir Hollandalı vardı. Hep bir yerli de ağırlıyoruz ki, çeşni olsun! Menü de aynıydı -salatayı hatırlamıyorum yalnız.

Misafir yedi kısmetiyle gelirmiş. Birini yer, altısını bırakırmış. Güzel yemekler yapılıyor, ev toparlanıyor, sohbetle güzel vakit geçiriliyor. Diğerleri ne bilmiyorum ama vardır elbet bir şeyler. Bizim de sona kalan masa üstündeki yığın yerleşti. Kaçar tane aynı tabaktan varmış onları görmüş olduk. Haritaya yeni çarpılar attık gidelim de gezelim diye.

Açılışı yaptık yani, hayırlı uğurlu olsun...

[Bask Elleri] | Gönderen: nergis | Yorumlar (0)

Takvim

Oca

Şubat2010

Mar