Mutluluk
22 Haziran 2008 Pazar, 23:29
Zamanında Abidin Dino ile Nazım Hikmet'in de gösterdikleri gibi mutluluğun resmi yapılmıyor. Peki hangimiz gördü, eliyle tuttu bu mutluluk denilen meredi? İnsanlar sıkça geçmişteki mutluluklardan bahsederler (buna melankoli deniliyor), gene benzer sıklıkla gelecekteki mutluluğu ararlar (umut, enayilik ya da gaza gelme durumu.). Ama şimdiki zamanda elimizde olan mutluluğu ne sıklıkla görüyoruz? "Vay be ben mutluyum ulan!" tadında cümleler (genellikle) ancak orgazm sonrasında filan kurulur ve insanın kan akışı normale döndüğü an geçerliliğine olan inanç yitirilir zaten, değil mi?
Ailenizin felsefecisinin konu ile ilgili son çıkarımı şu şekilde: Mutluluk dediğimiz şey bizi hayata bağlamak için uydurulmuş bir his sadece. Eşeğin burnunun önüne sarkıtılan havuç gibi yani. Ona ulaşmaya çalışırken hayatın diğer gerekliliklerini yerine getiriyoruz ve türümüzün devamını sağlıyoruz. Maymunken basit içgüdüler yeterliydi belki ama sapiens olduktan sonra yola devam etmemeyi seçme şansımız olduğu için bizi peşinden koşturacak bir şey lazımdı. Eh, mutluluk da bu işi görüyor sanırım, di mi?
[Felsefe/Dünyayı Kurtarma Stratejileri] | Gönderen: tassadar | Yorumlar (2)
|
Yorumlar |
nayir tarik [Emre Sururi, 23 Haziran 2008 Pazartesi, 00:00]
Nayir Tarık, bu sen olamazsın! Konuşun, şefkat dolu iyi kalpli öğrencime ne yaptınız? Nayır! Nayır! Tarık, ben Ferit, tanımadın mı? Tarık? TARIIIIIIIIIIIIIK! *
|
Nayır, n'olamaz! [Turan, 25 Haziran 2008 Çarşamba, 16:42]
Sakin ol Ferit bea, bu fani öğrencinden ne zaman aksini bekledin ki?
|
|