Kuzenler beni rahatsız etmez ama araya bir kuşak girince çok rahatsız oldum şahsen. Sanki gizlice günlüğüm okunuyormuş ya da arkadaşımla konuşurken dinleniyormuşum gibi geldi. Sonuçta cümle aleme açık bir yer, bile isteye yazıyoruz, sonra mesela sen annenin beni okuduğunu söylesen hoşuma bile gidebilir. Gider. Neden kendi yakınlarımızdan rahatsız oluyoruz ya da rahatsız olmasak da kısıtlama gereği duyuyoruz kendimizi, hemen bir fren yapıyoruz? Niye arkadaşa başka, aileye başka? Arkadaşlar bir yana(tabii ki, sonuçta onlara yazılıyor bunlar çoğunlukla), (benim 'Converse' yazıma gelen yorumlara bakılırsa mesela) elin zibidileri bile denk geliyor da sinirime dokunmuyor.

Amaan, bilmiyorum iÅŸte..

Tamamen katılmaktayın efendim. Ama bırakın aile ile arkadaşları, arkadaşları bile kendi aralarında ayırıyorum galiba ben. Yani birini diğerine üstün tuttuğumdan değil kesinlikle; ama yine de birbirini tanımayan iki tanıdığım aynı ortamda bir araya gelince bir geriliyorum ben. Hayır yani sanki ikisi aynı şeyden hoşlanmayınca ben arada kalacakmışım gibi. Ne alakaysa.

Amaan, ben de bilmiyorum iÅŸte..

Efenim, ben de aynen katılmaktayım arkadaşlarla paylaşılanlar ile aile ile paylaşılanlar farklıdır ve çoğu zaman birbirine karışmamalıdır. Ben de aynen dediğiniz gibi hissederdim sanırım, bilmiyorum...ama web'de gizli saklı olmaması çok hoşuma gitti aslında, özellikle blogunu tamamen tesadüfen bulduğum kuzenim dünyanın taaaaa öbür ucunda olunca ;)
Hem ayrıca bir kuzen olarak beni neden dışlıyorsunuz ki?!! :))

Ah kuzen hanim ah, dışlamak ne demek, bilakis gelişinizden pek bir mesut olduk. Hoşgeldiniz, sefa getirdiniz. 8-)