Çok doğru, katılmamak elde değil, yalnız asıl suçlu evrim geçirip zekayı kabullenenler olsa da, o zamanlar "biz homo erectus kalacağız!" diye ısrar eden bir kesim olmasaydı, sorunların çözülmesi için yine de biraz umut ışığı olabilirdi. Sorun heterojenlikte. O amcalarla olmuyor bir arada bir türlü. Biz onları yok edemeyeceğimize göre (şahsi ilkelerime aykırı) onlar bizi eninde sonunda yok edecekler. O zaman da çevre kirliliği, küresel ısınma konusunda bir şey diyemem ama ne angst ne de kuantum kalacak, ondan eminim. Yorgan gidecek, kavga bitecek..

Bir de entel çevresinde geri dönme heveslileri var. Ben de onlara kılım. Yani tamam belli temellerde geri dönmeyi istebiliriz erectus'a, hatta bence zaten hala sapiens de olamadık ama medeniyetin her unsurunu sapına kadar sömürüp ondan sonra da karizma olsun diye doğaya dönmekten bahsetmek ayıp yahu ayıp!!!

(Bugünü içimizdeki entel öfkeyi dökme günü ilan ediyorum.)

Bu arada bu yazdığım yorum ile yazının içeriğinin çelişmesinden nedense hiç rahatsız olmadım. Alıştım galiba...

Şu anda kaynakçam yanımda olmadığından tam bakamıyorum, dolayısı ile yazdıklarım hafızamın süzgeçinden bayağı bir geçmiş olacak ama Otostopçunun galaksi rehberinden, özellikle de BBC dizi kısmından şöyle bir sahne kalmış aklımda:
Bazı insanlar yaşamlarının gidişatından ve dünyanın halinden o kadar hoşnutsuzlardır ki ister istemez (insanlığının) nerede hata yaptığını düşünmeye başlarlar. Yeterli entellektüel tartışma ve yapıcı bilgi paylaşımı sonucu (ki çoğu bir barda ve hemen sonrasında gerçekleşir) sorunun kaynağının evrimin ta kendisi olduğu anlamak çok da uzun sürmez, dolayısı ile modern toplumuzda insanlığın ağaçlardan hiç inmemiş olması gerektiğini savunan (hallice) bir topluluk oluşmuştur (limuzininden londra central parktaki ağaçlara özlemle bakan bir adam, arka planda tarzan bağırışı). Ve hatta bu grubun içinden daha radikal bazıları daha ilk başta denizden çıkmanın bile büyük bir hata olduğunu savunmaktadırlar (demin limuzinde gördüğümüz amca, belli ki kafayı yemiş, ama suratında dev bir gülümseme ile çırılçıplak okyanusun dev dalgalarına doğru koşar)...

gerisini de okuyun.

Demek ki neymiÅŸ,
1)Otostopçunun galaksi rehberini okumadan çeşitli konularda tartışma açmak karşınızdaki (benim gibi) kişilerin neden gülmekten yere yapıştığını anlamanızı zorlaştırabilir.
2)İkinci aşamaya geçmediğiniz sürece, habitatınızdaki kişi başına düşen ağaç sayısını da göz önünde bulundurarak, sizin için endişelenmiyorum.