Bu bloÄŸun ilk yazısında yazar, "Ä°nsan neden blog yazar?" sorusunu pek derinlemesine olmayarak da olsa irdeleyerek "KardeÅŸim iÅŸim gücüm yok benim, burda acayip geyik çeviricem valla." mesajını satıraralarında okuyucularına iletmiÅŸti. Son zamanlardaki sessizliÄŸine bakılacak olursa ise yazarın, bu iÅŸsiz güçsüz halinin sona erdiÄŸine, acayip meÅŸgul olduÄŸuna kanaat getirilebilir.

    Halbuki yok öyle bir ÅŸey. Yani tamam adam oldum olası inekti ama iki dakikalık blog yazılarına zaman ayıramayacak kadar da deÄŸil. "Çok meÅŸgulüm, iki kuantum problemi daha çözüp dünyayı kurtarmam lazım." triplerini ancak kızlara asılırken kullanırdı (ki o zaman da iÅŸe yaramazdı zaten). Bu aralar biraz fazla yolculuk yaptı (toplam 3 ayda dünyanın etrafını dolanmaktan daha çok yol katetmiÅŸ olacak yakında) ama yine ayıp deÄŸil mi kardeÅŸim, insan arada bir iki satır karalar di mi? Yazık deÄŸil mi "Hani blog, hani yazı, hani hani; neredeee?.." diye aÄŸlaÅŸan o okuyuculara.

    Ãœzülmeyin efendim. Daha sık yazmaya çalışacağım artık. Sanırım.

   Yıllar önce (takriben 3-4 yıl olsa gerek) tez hocasını anlatan bir master öğrencisi görmüştüm. Adamın standartlarına çıkmanın ne kadar zor olduÄŸunu anlattıktan sonra "O kadar çok çalışıyor ki ailesi ile haftada bir gününü filan ancak geçiriyormuÅŸ..." demiÅŸti. Düşünsenize, haftada 6 gün çalışacaksınız; sadece bir tam gününüzde çoluk-çocukla eÄŸleneceksiniz. Breh.

   Sonra, CSI New York'da iÅŸkolik bir amca vardı (ki hala vardır heralde ama benim ilgi alanımdan çıktığı için kendisinin yok olduÄŸunu varsayabiliriz, ne de olsa dünya benim etrafımda dönüyor). Bir gün bir otel odasından kanıt toplarken iÅŸ arkadaşı "Gece uykun kaçınca ne yaparsın?" diye sormuÅŸtu, adam da "Çalışırıııım, baÅŸka ne yapıcam ki..." demiÅŸti de hatun kiÅŸiden "Seni deÄŸil be normal insanları soruyorum, ipucu arıyoruz burda!" diye zılgıtı yemiÅŸti. O zamanlar çok uzak görünmüştü; yani insan gece uykusu kaçınca televizyon izler, bilemedin kitap okur, bilgisayar oynar di mi? Çalışmak da ne?

   Bu noktaya kadar okuduysanız yavaÅŸtan tahmin ediyorsunuzdur ne diyeceÄŸimi: Evet, artık bu iki örnek de hiç de uzak, olmadığım ya da olmayacağım ÅŸeyler gibi görünmüyorlar bana. Ne oldu, nasıl oldu anlamadım ama hakkaten de üniversiteye girdiÄŸim andan itibaren her basamakta daha fazla vaktimi bilgisayar/kitap/kağıt başında öldürür oldum. Ä°yi bir ÅŸey mi, yoksa insaniyetten uzak bir yaratığa mı dönüşüyorum göreceÄŸiz. Kalp için de iyi deÄŸil derler hırs küpü olmak. Hadi bakalım...

   Son zamanlarda irademi en çok zorlayan ÅŸey kahveme ÅŸeker koymamak. Her sabah ÅŸeker kavanozuna (ya da dışardan alıyorsam mini mini kağıt ÅŸeker poÅŸetlerine ya da sıvı halde bir ÅŸey akıtan o acayip makineye) iki üç saniye bakıyorum; o arada beynimde fırtınalar kopuyor, nefsim çırpınıyor. Sonra ÅŸeker koyuyor ya da koymuyorum, hayat devam ediyor. Ama ne kadar triÅŸkadan bir hayat kurmuÅŸum kendime yahu; bir aksiyon olmamasını anlarım ama aksiyonun teorisi bile yok üzerinde düşünüp irademi sınayacak.

   Bu arada galiba hayatımda ilk defa az önce triÅŸka yazdım. Acaba doÄŸrusu tiriÅŸka ya da trışka mı? Sözlükte olur mu? Çok egzantirik durdu yazınca.