Bir – iki ay kadar önce, Bing Crosby’nin klasik yeni yıl şarkıları yorumuna tepetaklak bir bakış getiren… aslında tanımlamaya çalışmanın çok da bir alemi yok, buyrun, aşağıdan bakın:
evet, ne diyordum, işte o çok hoşuma gitmişti (arada Christopher Lee’nin "A Heavy Metal Christmas"ı da var, ama konudışı olduğundan onu pas geçiyorum), ama dün Mary Poppins’in "supercalifragilisticexpialidocious"ını görünceye kadar, çok da yazılacak, paylaşılacak bir şey değildi, ama Mary Poppins, ama supercalifragilisticexpialidocious!
Bunları Andy Rehfeldt diye bir arkadaş toparlamış, iyi de yapmış. Tersinir durumda benim favorim, bu işi geyiğine değil de, ciddi ciddi yapan Postmodern Jukebox (misal "Sweet Child O’ Mine" yorumları, ya da "Careless Whisper" ile adına anachronism dediğimiz (ve benim son yarım saattir yana yakıla aradığım) bu olguyu — "anachronism" terimini aramaya giderken cümle yarıda kalmıştı, şimdi bulup dönünce de toparlayamadım, parantez durumlarını bile bilemiyorum. Neyse, zaten bu konuya geçen sene değinmişim.
Bill Medley & Jennifer Warnes – (I’ve Had) The Time Of My Life (1987)
A-ha – Take on me (1985)
Eurythmics – Thorn in my side (1986)
Roxy Music – More Than This (1982)
Stevie Wonder – I Believe (When I Fall in Love it will be forever) (1972)
Barbara Streisand – Woman In Love (1980)
Duran Duran – A View to a Kill (1985)
Duran Duran – Wild Boys (1984)
Roxette – It Must Have Been Love (1987)
Marc Almond & Gene Pitney – Somethings Gotten Hold of my Heart (1989)
Soft Cell – Tainted Love (1981)
Pet Shop Boys & Dusty Springfield – What Have I Done To Deserve This (1987)
Fine Young Cannibals – She Drives Me Crazy (1989)
Bee Gees – How Deep Is Your Love (1977)
Visage – Fade to Grey (1980)
+ Emre Sururi’den terennümler, bir şeyler, bir şeyler, 3 tane taş gibi bonus da cabası!
İndirmek için bu bağlantıyı takip ediniz / Please follow this link to proceed with download.
Bu sefer mikrofon sorunsuz çalıştı, ben de iki ülkeden kayıtlarla işi kotardım, beğendim de ama yine elde bir dolu 80 şarkısı kaldı, $izoSuru ’83te görüşeceğiz gibi (ondan önce 3-4 tane başka liste var, bakalım, bakalım…)
Podcast’te değindiğimi hatırladığım şeylere dair değinmek istediğim şeyler
Jimmi Fallon / o hatırlamaya çalıştığım şey "Playback" idi ama "lip sync"i de kabul ediyorduk. Ad-lib de ad-lib – böyle ses kartı vardı Creative’indi herhalde, SoundBlaster’a paralel yapılanma (google’dan bunu mu arayıp geldiniz allah aşkına! 8P)
(A-Ha / Take on me "yorumu" 7. dakikada başlıyor ama hepsi çok süper)
Başka neler vardı? Dinler söylerim yine bir şey gelirse aklıma. İyi dinleyişler falan filan…
Hunters and Collectors – Throw your arms around me (1984)
Baltimora – Tarzan boy (1985)
Falco – Vienna Calling (1986)
Talking Heads – Wild, Wild Life (1986)
The Manhattan Transfer – The Offbeat of Avenues (1991)
+ Emre Sururi’den terennümler, bir şeyler, bir şeyler…
İndirmek için bu bağlantıyı takip ediniz / Please follow this link to proceed with download.
İçeriğe gelince, içerik yukarıda ama mikrofonun dandikliğinden alışageldiğiniz über süper sururi billur ses kalitesini(!) beklemeyiniz (ondan bile kötü olmuş olabilir aradaki anonslar, şarkılar copy/paste olduğundan onlarda sorun yok).
Podcast’te değindiğimi hatırladığım şeylere dair değinmek istediğim şeyler (Anastas mum satsan a! — bir ihtimal hatırlamaya çalışmakta olduğunuz terim: palindrom).
Dr. Who Cast & Proclaimers – I’m Gonna Be (500 miles)
Buna gelen yorumlardan biri (şimdi youtube’deki orijinali bulamadım, o yüzden bizzat kraliçe’nin (the kraliçe herself!) 22dakika.org’daki ilgili haberinden alıntılananı alıntılayacağım (bkz. "tutacakları tutmak"): Timothy Dalton’ın, "Bir zamanlar saygı duyulan bir aktördüm!" diye düşündüğü neredeyse duyuluyor! (Ayrıca 22dakika’daki resimde basitçe "Timothy, David & John" dense de, her biri bir… siz nasıl diyoğ, meister! (John Simms, Dr. Who’da bir zaman lordunu oynasa da, kalbimizdeki sarayını Life on Mars‘la kurmuş idi…)
Sandra Kim, J’aime La Vie 25 yıl önce, 25 yıl sonra (25 yıl — 1986+25=2011 imiş bu arada, 20 değil)
DAAS’ın "Throw your arms around me" cover’ı
Başka nelerden bahsetmiştim? Dinleyip hatırladıkça buraya eklerim…
Pazartesi günü (6 gün önce), aklıma bir şarkı takıldı, ama ne takılmak! Shazaam, şu ıslıkla, mırıldanarak şarkıyı bulmaya çalıştığınız bütün programlar/siteler de hak getire. Sözleri biraz biraz hatırlıyordum — hiç hatırlamasam daha iyi olacakmış ya! Google’da saatler geçti ("all ever I wanted, all the things I ever needed, it was you…" falan filan ve hayır sevgili Prof. Google, Depeche Mode – It’s understood değil, rica ederim, o kadarını ben de biliyorum). Bengü’ye sordum, bilemediler, bulutlara yalvardım söylemediler, böyle iki gün geçti…
Sonra nasıl oldu, tam olarak hatırlayamıyorum şimdi (bilinçaltımdan gelen yardımları da yadsıyamam şimdi), kafamdaki vokalden yola çıkarak, Heart, Bonnie Tyler, onlara da uğradım, "Best of…"larını birer birer dinledim. "Kansas" diyordu bilinçaltım, ya da öyle bir şey ama vokal uymuyordu, neyse işte bir anda Kansas değil de Texas (İspanyolca’da buradaki, Mexico’daki ve Don Quixote’deki ‘x’ eski okunuşu olan "h" ile söyleniyor bu arada) yazdım ve voila: Texas – I’ll see it through. Youtube’den açtım, karşıma Jean Reno çıktı ama sanki vokalistle photoshop’ın video karşılığı ne ise işte onunla "montajlanmıştı", değilmiş, hakikaten Jean Reno oynamış klipte, filmlerinden apartma değil imiş (ayrıca Jean Reno da gerçekte Fransız değil, Franco döneminde İspanya’dan Fas’a kaçmış İspanyol bir ana-babanın Juan Moreno y Herrera-Jiménez adındaki evlatlarıymış – insan belli bir şey aramadan bir şeyler aradığında ne çok şey buluyor (bu da meşrebimizde güzel bir film olan Zero Effect‘in bize öğrettiği bir olgudur, bu arada). Şarkı öyle çok büyük bir hit olmamış, benim bilişim de ailemizin yılbaşı filmi olan Love Actually’den imiş (ve Liam Neeson’ın eşi hakikaten de vefat etmiş 2009’da (Love Actually’nin yılı 2003) / geçenlerde arkadaşlara "ya bu adam niye böyle bir anda asan kesen boyun kıran saçma sapan film oyuncusu oldu?" diye dert yanıyordum da, onlar söylediler "karısı öldükten sonra ancak böyle başa çıkabiliyor sanırız" diye, oradan öğrendim).
Neyse, ne diyordum, ben bu şarkıyı ("I’ll see it through") arayadorarkene, aklıma çok da lazımmış gibi bir başka şarkı takıldı ama o kolay gibiydi çünkü gerek ritm, gerekse kafamdaki vokal favori grubum bariz şekilde Lucky Soul’u işaret ediyordu. Zaten hepi topu iki albümleri olduğu, hem de dinlemeyi sevdiğim için baştan sona tadını çıkardım ama yoktu işte aradığım şarkı. Sonra, "yoksa…" diyerek bir de the Cardigans’a danışayım dedim ve ikinci amiral gemimi de bu sayede vurabildim (The Cardigans – Godspell / "you can hear it in the beat they march to / you can feel the earth shake when they start to dance / you can tell by the way they move you / its not murder its an act of faith baby" kısmı).
E ben daha ne isteyeyim? Hallelujah! (tam da bu noktada Jake geriye doğru parendeler atmaya başlar)
