Kategori: Kültür / Sanat

Reprise, Norveçli yönetmen Joachim Trier’in (Lars von Trier (of Denmark)’le çok uzaktan bir akrabalığı varmış) ilk uzun metrajlı filmi. Yönetmeninin 1974 doğumlu olduğu film, 20+ (ama 25’ten küçük) iki yazar arkadaşı odağına alıyor. Şimdi filmin konusu ne derseniz, %85 arkadaşlık, %35 yazarlık ve yaşam derim.

Filmin anlatımı hayli akıcı, atlamalar genç işi ve katiyetle sırıtmıyor. Duygusal / ağır sekanslarda, tempo da içeriğe uyuyor (Yeni Roman‘a atıfta bulunmamak için kendimi zor tutamadım malesef, kusura bakmayayım..).

Bir filmden en büyük beklentim olan samimi olduğu düşüncesini/inanışını bende başarıyla uyandırdı. Oyunculuk da çok iyi bir mertebedeydi ve dahası, müzikleri de tam bana göreydi (Joy Division – New Dawn Fades ile açılan bir filmden de zaten bu beklenirdi). Film sayesinde tanımış olduğum Le Tigre‘ı bir haftadır dinleyegelmekteyim. Bir de, eklemem gerekirse, Kari rolüyle/imgesiyle Viktoria Winge bu gidişle -ama yine de zayıf bir ihtimalle- bendeki May Kasahara imgesine rakip çıkacak (ama yine de zorrrrr). Gittikçe daha bir masumiyet ve cazibe kazandı nitekim.

Filmin bana hatırlattığı bir başka şey de gençlik(gençliğim) ve insanın ilk kez (mesela) Tehlikeli Oyunlar okumasının nasıl da ilk aşka benzer duygular uyandırabileceği oldu. Başa koyduğum resimle birlikte ortalığı nasıl da buram buram Avara (M.Mungan) kokuttuğumun farkındayım ama şükür ki bu muhabbeti yapan Reprise değil de, sadece bendenizim… 8)

Geç oldu (burada saat 1.05), o yüzden -şimdilik- aşağıya iki resim koyup, altlarını yarın/öbürsü gün doldurayım ama çok çok güzeldi, gerçekten özlemişim (siz de düşünün, renklerden filan çıkarmaya çalışın bakalım — tahminlerinizi yorumlara yapabilirsiniz, sonrasında toptan onaylar / görünür kılarım — ha ha ha “on binler yorum yapınca emresururi.com kilitlendi” 8)

Reprise Joachim Trier, Norveç filmi, yazarlar, yazarlık, gençler, gençlik. Sağlam bir filmdi, anlatım tekniği genç işiydi. Daha detaylı ve formal yazacağım inşallah. Bu film sayesinde ayrıca The Jam ve Le Tigre‘ı tanıdım, özellikle ikincisi beni fena çarptı — Diskotek Joy Division’ı (Nasıl yani? Ama olmuş işte! Klip de Datarock’ı andırıyor..)

Sanırım Bengü’yle rekora gidiyoruz zira dün bir filmi daha bünyemize indirdik: Be Kind Rewind. Herkesin aksine, ben Gondry’den fazla miktarda haz edegelen bir insan tamlaması değilim. Eternal Sunshine of the Spotless Mind ilginçti ama kanımca o kadar da iyi bir film değildi – iyi bir fikir fakat bu fikrin iyiliğine çok fazla (asansör istiap haddi 3 kişi) yaslanan bir film idi. Björk kliplerini de fazla cilalı taş devri bulmuş idim. Yani sözün özü, öyle fazla bir beklentim yoktu filmden, “hoşça vakit geçirirsek ne ala, başka ihsan istemez” şeklindeydi(m). Başrol oyuncularından birinin Jack Black olması canımı sıkıyordu – Jack Black’ı ilk olarak -pek çok akranım gibi- ben de High Fidelity’de görmüş ve çok beğenmiştim ama ondan sonra bir sürü filmde birbirinden kötü ve sulu ve şaklaban ve kendini oynadı ki, haliyle buz gibi soğudum ondan.

Güzel bir filmdi. Söylemeden geçemeyeceğim, filmdeki Swedening olayına daha evvel başka bir janrda rastlamış, pek de beğenmiştim. Bahsettiğim, oyunları gerçek hayatta canlandıran mega64 tayfasının işleri – gerçi onların innocent bypasser’lara sataşmaları beni geriyor ama onun dışında iyiler (dün yine kontrol ettim, assasin’s creed ile final fantasy’yi de eklemişler repartuara – özellikle FF süper olmuş).

Neyse, film samimi idi (ya da bana öyle geldi ama benim için ikisi de aynı oluyor doğal olarak) + oyuncular iyiydi – Eternal Sunshine of the Spotless Mind’da yaptığı starlar kadrosu yaptım ben, gelin yeyin he mi! hatasını tekrarlamamış, ölçülü bir seçim yapmış (yine de umut ediyorum ki 3. filminde adlarını hiç duymadığımız ama yan rollerden aşina olduğumuz oyuncuları oynatır). Jack Black bu film sayesinde, biraz doğrulttu bendeki imajını, darısı Kung Fu Panda’nın başına.

Film dediğim gibi, ondan beklediğimin aksine oldukça sıcak ve samimi idi, handiyse bizim oğlanın çekmiş olabileceği film havası vardı. Sonu fazla geyik olsa da, izleyici kitlesi iyi belirlenmiş ve ona göre çalışılmış, gönderme yaptığı filmler ve izleyicilerden gelen tepkiler hali uygundu, buradan da bir 7.86 puan verelim.

Evet, artık ben de Gondry’nin bir sonraki filmini merakla bekleyenler kervanına yazıldım bu vesileyle, adım EST, 30+ yaşındayım.

Her güne bir film kuşağımıza artık ara verelim, bu akşam fotoğrafları düzenlemek istiyorum…