Ağustos ayında, Türk Bilişim Derneği’nin düzenlediği Bilimkurgu Hikaye Yarışması’na katılmıştım (Dünyanın En Güzel Şems’i taslak-hikayemi tam olarak hikaye haline getirip – Hikayeyi burada, taslak-hikaye halini ise burada bulabilir, yarışma ile ilgili kestiğim ahkâma ise buradan ulaşabilirsiniz). Sonuçlar bugün açıklanacaktı ama ben zaten pek bir emindim birinci geleceğime. Yahu, hikayesini sevmeyen yazar var mıdır ki bu dünyada! Ödül olarak verilecek bilgisayar ile ne yapacağıma sonunda karar vermiştim, hatta geçen gün Bengü’ye dediğim üzere:
“Eğer yarışmada birinci olamayıp, yine de ilk üçe girmişsem jüri adam kayırmış, eğer ilk üçe de girmemişsem, hikayem ellerine geçmemiş demektir” buyurmuştum (ve tabii ki şaka olarak!).
Gittim baktım az evvel, sonuçlara, açıklanmış – anlaşılan benim hikaye ellerine geçmemiş.. 8) Al sana Sururi al sana! 8) Hepimize geçmiş olsun, egoma en çok da – sniff! Acaba ben de mi www.a*b*b*y*.com’a üyeliğimi yaptırsam..
Benim gibi yüksek lisans ve doktora öğrencilerinin başına sıklıkla gelen bir olaydır hocanızla görüşme aralığınızın açılması. İlk hafta elinizde pek bir veri, gösterecek bir şeyler yoktur, ikinci hafta bir türlü denk gelememişinizdir, üçüncü haftadan itibaren mahcubiyet devreye girer, giderek daha da çekinirsiniz görüşmeye ve kısır döngüye girdiğinizi fark ettiğinizde artık çok geçtir. Bir arkadaşım, master yapmakta iken, bir keresinde, hocası ondan bir şeyleri ne zaman bitirebileceğini sorduğunda, “perşembe gününe yetiştiririm” demiş, ve hocasını bir perşembe günü gördüğünde aradan 3 ay geçmiş idi.