filmler ve güney kore

Bu haftayı “ve..” haftası ilan ediyorum, bu hafta boyunca başlıklar bu formatta olsun bakalım.

Mustafa ile Bera bizde iken bir ara Musti ile sinema üzerine bir muhabbete dalıp, şimdi nasıl olduğunu hatırlayamadığım bir şekilde Güney Kore filmlerine geçiş yapmıştık. Malumunuz, son 2-3 senedir G. Kore filmleri patlaması yaşıyoruz. Benim Hırçın Sevgilim (Yeopgijeogin geunyeo (2001)) tüm zamanlar listemde ve dolayısıyla kalbimde ilk sıralarda gelir. Keza Oldboy (2003) da güzide filmlerdendir. Bu bağlamda öyle şaheser olmasa da …ing (2003) de hoş bir tat bırakan filmlerimizdendi. Bin Jip (2004)‘i ben beğenmedim ama beğenen de çok oldu. Bu saydığım 4 filmi keçi boynuzu bağlamında ele alırsanız, burada zikrettiğim 4 film dışında kaç adet G. Kore filmi ile haşır neşir olduğumuz konusunda bir fikir sahibi olabilirsiniz 8). Neyse, diyeceğim oydu ki, ben Mustafa’ya ısrarla Benim Hırçın Sevgilim’i methedip, ilk fırsatta seyretmesini salık verirken, o da bana aynı şiddette Il Mare (2000)‘yi öğütlüyordu. Il Mare bende mevcut olmasına karşın, nedense o sıralar seyretmemiş olduğum bir filmdi. Evvelsi akşam Bengü ile seyrettik ve evet, gerçekten hoş bir filmdi ama asıl sürpriz Ji-hyun Jun oldu. Vaktiyle Kore’li bir arkadaşım vardı, filmler konusunda muhabbet ettiğimiz, ona biz “beyaz ırkın” bütün Asyalıları birbirine benzettiğimizi söylediğimde, “Dert etme,” demişti, “biz de sizi birbirinize karıştırıyoruz..”. İşte, Il Mare’yi seyrederken, oradaki kızı Benim Hırçın Sevgilim’deki kıza benzettim, Bengü de, doğal olarak, bunun büyük ihtimalle Asyalı olduğundan kelli oluşundan dem vurduysa da hakikaten de aynı kız olduğunu öğrenip keyiflendim. Güzel kız, Allah için (bkz. resimler). Şimdi de kötü haberler: Oldboy, Benim Hırçın Sevgilim, Il Mare Amerikanca tekrar çekildi / çekiliyor.. Bu noktada kendilerine Jarmusch’un Ghost Dog‘undan, daha doğrusu o filme konuk olarak taa Dead Man‘den kalkıp gelen Nobody’den (Gary Farmer), güvercinlerinin öldürülmesinden hemen sonra çatıda sarf ettiği o güzide özlü sözü alıntılamak boynumun borcu oluyor (Pardon my French):

Yeter mi? Yeter.