Yılın Listesi: Diziler

Bir yıl ne kadar uzun zamanmış! (Hele de bu yıllık liste işini Mayıs ortasında yaptığım düşünülürse)

Ne çok değişti böyle geldi gitti. My Name is Earl’ü bitirdiler (hele de tam da o kadar mütevazi bir dizi olmasına rağmen  sezonu “devamı gelecek” ibaresiyle kapatmalarından sonra). Pushing Daisies’i bitirdiler (hem de artık zevk alıyordum – Dee, bu arada The Brothers Bloom’da var biraz PD tadı, nicedir söyleyeceğim, unutuyorum, buradan yazayım aklıma gelmişken). Family Guy’ın uzunca aradan sonra tekrar başladığı ilk bölümünde Peter karısına söyler: işte “bizim dizi başlayacakmış, şu şu şu diziler sona erdikten sonra” sonra da 10 dakika okur o dizilerin listesini.

Bu sene 30 Rock’la çok güldük, çoook güldük, hala da biraz gülüyoruz – artık o ilk 2/3 sezonun her daim komiği olmasalar da yine de komik olunca katıyorlar insanı. Parks and Recreations da favorilerimizden. House düzeldi, Lost’u biriktiriyoruz, beğendik son (yani teknik açıdan sondan bir önceki) sezonunu. How I met your mother’ı izlemeyi bıraktık.

Ya, niye kasıyorum ki bu liste 2009’a ait olacak diye, olsa iyi olurmuş ama Mayıs’tayız güzel kardeşim! Yine de, bu yılın dizisini 2010’a girmeden bir gün önce bitirdim. Sevgili Neslihan ile Brian’ın önce tavsiyesi, sonra da ısrarıyla : Life on Mars (orijinal İngiliz olanı). 2 sezon, işte İngiliz dizisi, 12 bölüm toplamda, darmadağın ediyor, off be(y)! dedirtiyor bittiğinde de böyle içli oluyorsunuz.

Bu sene FlashForward’a başladık Lost’u biriktirirkene, o da sardı bizi. Yani Joseph Fiennes’den sırf Doğuş’a benziyor diye köşe bucak kaçardım, artık izleyebiliyorum. Geçen bölümlerden birinde (hani) Coupling’in Steve’inin evine gitti bir şey sormaya, karısı Olivia da oradaymış meğer, böyle eridi bitti öldü kapı eşiğinde, inanın acıdım, içim cız edi ediveğdi… Ege bamyası.

Bir de iki hafta önce yepyeni bir dizi keşfettik, off offff! Modern Family. Marriage with Kids’in Al Bundy’si Ed O’Neil’i de var, efsane dizi Arrested Development tadı da, daha ne istesin deli gönül. (Biz bir de guilty pleasure’ımız Psych’ın tatile girmesiyle çıkan boşluğu Castle’la dolduruyoruz, Nathan Fillion fazla kassa da çoğu zaman seviyoruz oni). Karadeniz hamsisi.

Asıl Scrubs bitti ya! Dile kolay! Bizi gençlikten işte şimdi her ne isek ona taşıyan şeylerden biri bitti. Devamını da beğendik, iyi kaynattılar öncülüne ama onu da bitirdiler (namıssızlar).

Neyse, ne diyorduk, yılın dizisi Life on Mars. O olmasa idi 30 Rock bankoydu.

İlgiye değer özel Kenan Kalav ödülü de Dr. Horrible’s Sing Along Blog’una gidiyor (when I hand you the keys to Australia).

Buraya resim ister deli gönül.

(Bengü, According to Jim de bitmiş)

Lie to Me ile In Treatment’ı atlamışız, fark edince, sonradan müdahale şart oldu.

Lie to Me, belki de konsepti çok güdük olduğundan ötürü (aka el kol hareketlerinizden şıp diye çözerim beng senig), senaristlerinin iyice kasıp, hakikaten çok heyecanlı ve mükafatlandırıcı (anladın sen) gelişmeler sundukları bir dizi, hanımla hastası olduk.

In Treatment da, saygı duyduğumuz fakat pek yaklaşamadığımız (bkz saygı ve dahi uzak durmak) bir dizi oldu. Öyle işte, elbet bir gün.

Gurbette, Star Trek, Voyager’ı izledim epey. Sevdim de bazı bazı (çok). Samantha Who’dan Turock’u, Leverage’dan Jery Ryan’ı, hele de A-Takımı’ndan Dwight Schultz’u görünce çocuklar gibi şenlendim (şenlenmişliğim vardır)ç

Bir de geçenlerde şu siteyi keşfettim, hatta benim aklımda vardı nicedir böyle bir şey kasıp kodmak, sonra dedim ki, benim aklıma geldiyse, başkasının aklına haydi haydi gelmiştir… Güzel kardeşim, gidiyorsun siteye, işaretliyorsun takip ettiğin dizileri, yeni bölümleri çıktıkça RSS feed’den haberin oluyor, bir de takip ediyorsun en son hangi dizinin hangi bölümünde kalmıştın, vesaire ve daha pek çok detayyyy (zagor tenay). http://www.myepisodes.com/