Surely you’re joking Mr. Taşcı!

Dün, perşembe günkü İstanbul uçağına bilet almıştık, perşembe sabahı, 8.30 içindi. Bugün okulla ilgili işlerimi tümden halledip, vedalaşmak için sabahtan ODTÜ’deydim. Öğrenciler için ilişik kesmek çok kolaylaştırılmış, master’ı bitirdiğimde elime bir liste vermişlerdi, bütün okulu bir uçtan bir uca taramıştım, oraya imzalat, buraya imzalat… Hatta yanlış hatırlamıyorsam İTÜ’de durum daha da vahimdi. Sadece kütüphane başlığı altında biri Tuzla’daki denizcilik okulu olmak üzere 4-5 başlık vardı… Halbuki sabah sadece sağlık merkezi ile kütüphaneye uğradım, bir de bankaya 40 YTL yatırdım, otomasyon sağolsun, gerisini kompodorlar halletti. Tezle ilgili olarak biraz geçe kaldım, öğleden sonra işlerimi halledip eve dönecek, Bengü’ye bavullarda yardım edecektim hesapta. Ne de olsa, Eylül’ün 15’inde sözleşmem sona erecek, asistanlığım otomatik olarak bitecekti…

Evdeki hesap çarşıya uymadı. Saat 13.30 gibi, bölüm sekreterimiz Zeynep Hanım’a uğradım, öğrencilikten ilişiğimi kestiğimi bildirmek için, bu sırada içime bir kurt düştü. Gerisini tahmin etmişsinizdir. Elimde orası burası envai çeşit yerinden farklı birimlerce kaşelenip imzalanacak bir kağıt. Koşturmacaya başlarken Cheedem de bölüme geldi, o da İtalya’daydı, 6 ay olmuş hatta gideli, dün akşam mimarlarla yediğimiz yemeğe katıldı sağolsun, hasret giderdik, işte biz Cheedo ile saat beşe kadar, 3 saat koşturduk, biraz bürokratik bir Treasure Hunt idi oynadığımız. Sonunda muvaffak olduk ama birkaç işlemden dolayı yarın da okul yolu gözüküyor. Bu arada gerçekten müthiş iyi insanlarla dolu bir enstitümüz var; başta Münevver Hanım olmak üzere, Esra Hanım, Sezer Hoca sağolsunlar, normalde tam bir eziyete dönüşecek prosedürlerde yardımlarını esirgemediler.

Böyle bir şeyler işte. Sonuç? 24 Ağustos 16.30 uçağı ile İstanbul. Konsolosluktan hala haber yok.