Tanrı çocuk ruhlu mimarları da korusun!

Geçen sene Nisan’ın 21’i cuma gününe denk geliyordu. Bir gün öncesinde Bengü’yle kontrole gitmiştik, doktor sancı olmadığını, daha en az bir haftamız olduğundan filan bahsetmişti. Ben de, hal böyle olunca, o zamanlar iki-üç haftadır yaptığım gibi, o cuma da [[fch]]’a gideyim demiştim. Eki’nin de doğum günü 24 Nisan ya, bir de pasta aldım, onu da biraz erken kutlarız deyu. Sol tarafta gördüğünüz pasta o pasta, gün o gün. Biz pastayı kestik mi, kesmedik mi, hatırlamıyorum şimdi ama kısa bir süre sonra benim telefon çaldı, Bengü müjdeli haberi verdi. O zaman da dediğim üzere, meğer Eki o gün bir başkasının doğum günü pastasının mumunu üflemiş! 8)

Dün, bütün gün aklımdaydı, arayayım da adamın doğum gününü kutlayayım diyordum, bir türlü denk getirip de arayamadık Bengü’yle, nihayet gece 11.30’da, yatmadan evvel bir SMS salladım kendisine, akabinde de aradı, çocuklar gibi şendi, hala kutlamalardaymış (Bizim bir de fi tarihinde Eki’yle kafaları çekip Bengü’yü aramamız vardır, meşhur 8). Ne diyeyim, iyi ki doğdun Eki!

Eki üzgün-neşeli harman Alanis Morissette şarkıları gibidir, genelde hüzünlüdür ama neşelidir de (çok açıklayıcı oldu). Yazdık madem, sonunu da getirelim: Sevgili okurlar, Kanada’dan Alanis’ten bilişimsel görevini İstanbul’da yapmakta olan Eki için geliyor yalnızca:

Hakikaten de life has a funny way of sneaking up on you, life has a funny, funny way of helping you out, değil mi Ekin’im? 8)